Dat George Bush na de verdrijving van de Taliban er slechts voor zorgde dat er in Kaboel een bevriende regering kwam te zitten en zich voor de rest concentreerde op de verovering van Irak is dus eigenlijk best logisch. Irak heeft aardolie en de verovering van dit land leek economisch wel rendabel. Dat er vervolgens toch steeds meer NAVO-troepen naar Afghanistan werden gestuurd, had minder te maken met de wensen van de regering Bush dan met het verlangen van veel NAVO-lidstaten om aan Amerika te laten zien dat ze betrouwbare bondgenoten waren. Veel NAVO-landen vreesden voor het uiteenvallen van de NAVO. In die zin heeft VVD-kamerlid van Baalen gelijk als hij zegt dat de missie in Afghanistan een vechtmissie was. Militair-strategische overwegingen zoals het behoud van de NAVO speelden een hoofdrol bij het besluit troepen naar Afghanistan te sturen.

Ondertussen vertrouwde men er in Den Haag niet op dat het behoud van de NAVO de kiezers er van zou overtuigen dat het noodzakelijk zou zijn Nederlandse militairen deel te nemen aan de bezettingsmacht. Er werden allerlei humanitaire redenen bedacht om die deelname te rechtvaardigen. Er werden allerlei schijnargumenten bedacht: bestrijding van de papaverteelt, emancipatie van de vrouwen, opbouw van de democratie, wederopbouw van de fysieke infrastructuur, bestrijding van d het terrorisme. Voor elk wat wils dus. En er werden natuurlijk ook projecten opgezet om dit alles een zekere geloofwaardigheid te geven. En Nederlandse militairen begonnen ook met enthousiasme aan die projecten te werken. Ondertussen wijzen deskundigen er op er veel te veel doelen gesteld zijn en dat het bereiken van sommige doelen ook tegenstrijdig is aan het bereiken van andere.

Zo bestaat er zeker op de korte termijn een tegenstrijdigheid tussen het doel van Afghanistan een welvarend land te maken en het doel de papaverteelt te bestrijden. De papaverteelt zorgt voor 50 procent – de helft!- van het Afghaanse Bruto Binnenlands Product. Verslaving aan heroïne en opium is op wereldschaal een marginaal probleem dat het beste aan de vraagkant aangepakt kan worden. Als er in Nederland te veel bier gedronken wordt, lossen we dat ook niet op door Tsjechische en Beierse boeren te bewegen op te houden met de aanplant van hop. Gelukkig heeft de Nederlandse regering tot nu toe afstand gehouden van radicale Amerikaanse plannen om te pogen de papaverteelt uit te roeien.

Die Amerikaanse pogingen om de papaverteelt uit te roeien en de tientallen doden die vallen bij de jacht op “Taliban” zorgen er voor dat steeds meer Afghanen zich afkeren van de regering Karzai. Ondertussen wordt de situatie in Afghanistan ook gevaarlijk voor de NAVO-militairen, die zich daarom ook steeds meer opsluiten in hun legerkampen. Ook dit laat zien dat de troepen er vooral zitten als zoenoffer aan Washington, dat de troepen er werkelijk een verschil kunnen maken gelooft bijna niemand meer. Tegen de tijd dat er meer doden gaan vallen, zullen mensen als van Baalen alleen maar roepen dat Nederland te soft is geweest en dat er harder opgetreden moet worden. Het humanitaire kleed waarin de PvdA de interventie heeft omhuld, is dan duidelijk niet geloofwaardig meer.

Eén van de mogelijkheden de Afghanen echt te helpen bestaat er in papaver legaal op te kopen en te verwerken tot de pijnstillers morfine en codeïne. Op dit moment consumeren Australië, Canada, Frankrijk, Japan, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten 79 procent van de uit papavers gewonnen pijnstillers. In veel landen is er – in het tijdperk van AID S- een grote behoefte aan deze medicijnen. Afghanistan zou als wereldleverancier van pijnstillers een relatieve welvaart kunnen bereiken. De ervaring met de productie van opium maakt het mogelijk dat de grondstof ook in het land zelf verwerkt zou kunnen worden. De integratie in de wereldmarkt zou gepaard kunnen gaan met een geleidelijke afbraak van de patriarchale structuren. Een welvarend Afghanistan zou geen behoefte hebben aan de aanwezigheid van reactionaire terroristen als Bin Laden. Afghanistan zou geen Zweden of Zwitserland worden, maar de heilloze kringloop van geweld waarin Afghanistan verkeerd sinds het dementerende stalinisme het in 1979 binnenviel zou doorbroken zijn. In een dergelijke scenario is natuurlijk geen rol voorde NAVO weggelegd. Van Balen, de PvdA, het Nederlandse militaire establishment zullen er daarom alles aan doen dat het niet verwerkelijkt wordt. Hun vechtmissie op de bankjes van het parlement is nog maar begonnen.