Bij de SP ligt dat anders. Bij het zeer beperkte aantal conflicten dat er bij de SP naar buiten kwam ging het bijna altijd over het politiek functioneren van SP’ers in een gekozen orgaan.

Bij de zaak Lazrak ligt dit niet anders. Dit SP kamerlid weigerde een deel van zijn vergoeding als kamerlid aan de partij af te staan. Hij tekende weliswaar tot twee keer toe een verklaring dat hij conform de regeling in de partij zou handelen, maar ‘dat geldt natuurlijk niet voor in de eeuwigheid of voor vier jaar’, zo liet hij in de media weten. Hij, Ali Lazrak, was geheel gerechtigd om de overeenkomst die hij zelf had getekend zelf ook weer op te zeggen. Een interpretatie van het begrip ‘afspraak’, waarmee hij in een partij als het CDA nog een bloeiende carrière tegemoet had kunnen zien. Maar gelukkig niet in de SP.

De SP is de enige partij in Nederland die serieus neemt dat leden in gekozen organen daar namens de partij zitten. Zoals andere leden van de partij zich in andere betaalde, maar vooral onbetaalde functies in hun vrije tijd voor de partij en zijn doelstellingen in zetten, zo doen de parlementsleden dat in de tweede kamer. En daar krijgen ze een modaal salaris voor. Daarmee geeft de partij duidelijk het signaal af dat het een partij is voor mensen die aan de slag willen voor hun idealen, maar niet voor degenen die op zoek zijn naar een hoog inkomen of een volgende stap in hun carrière.

Als Lazrak om welke reden dan ook van zijn overeenkomst met de SP af wilde had hij zijn kamerzetel op kunnen geven en een andere baan kunnen zoeken. In plaats daarvan koos hij er voor de partij te chanteren en zwart te maken. Zelfs verhalen over fractieassistenten die door de ‘lage’ vergoeding niet eens een treinkaartje konden kopen, schuwde hij niet.

Natuurlijk valt er best kritiek te leveren op standpunten, strategie, interne democratie in de SP of op de stijl van het leiderschap. Maar wie dat met geloofwaardigheid wil doen moet duidelijk zijn dat het om de zaak gaat en niet om persoonlijk gewin. Ook wat dat betreft heeft Ali Lazrak zijn beurt meer dan voorbij laten gaan. Daarmee heeft hij ook de noodzakelijke interne democratisering, de gewenste verandering in de stijl van het leiderschap van de SP, en het beeld van de oppositie tegen dit kabinet een slechte dienst bewezen.