In deze cruciale oorlog op wereldschaal worstelt de Oekraïense natie met het behoud van haar onafhankelijkheid, pas 30 jaar geleden verkregen, na eeuwen van overheersing en meedogenloze russificatie. Ze verwerpt de ‘trinitaire’ Russische natie (Rusland, Wit-Rusland en Oekraïne), die in de tsarentijd werd bedacht en door Vladimir Poetin wordt opgeëist. De Russische heersende klasse strijdt voor de herleving van een afkalvend Russisch imperialisme dat, zonder controle over Oekraïne, van het historische toneel dreigt te verdwijnen.[1] [leestijd 30 minuten]

Het is dringend nodig opnieuw een wereldwijde vredesbeweging op te bouwen die zich verzet tegen alle militaire allianties en de voortdurende massale verhogingen van de defensiebudgetten.

Eind juni zal het Atlantisch Bondgenootschap voor de tweede keer sinds de Spaanse staat in 1982 lid werd van de NAVO, een topconferentie houden in Madrid. Het toeval wil dat elk van deze twee topontmoetingen in Madrid een belangrijk bepalend moment in de geschiedenis van de organisatie vormt.

De plotselinge sterke toename van de inflatie brengt de politieke elites ertoe de verhalen van de jaren zeventig weer op te rakelen. Maar deze crisis is in de eerste plaats een diepgaande crisis van het hedendaagse kapitalisme, van zijn impasses en van zijn beheer.

De 'Russische wereld' is een van de sleutelelementen van Poetins officiële ideologie, die diende om de militaire invasie in Oekraïne te rechtvaardigen. Politiek theoreticus Ilya Budraitskis analyseert de genealogie van de 'Russische wereld'.

De massale hongersnood die drie miljoen Indiërs het leven kostte tijdens de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog was geen natuurramp; het was een bewuste daad. Groot-Brittannië moet deze misdaad onder ogen zien.

De hongersnood in Bengalen is een van de gruwelijkste wreedheden die ooit onder Brits koloniaal bestuur hebben plaatsgevonden. Van 1943 tot 1944 stierven meer dan drie miljoen Indiërs van honger en ondervoeding en miljoenen anderen kwamen in bittere armoede terecht.