De werknemers zijn lid van de Freie Arbeiterinnen- und Arbeiterunion (FAU), een organisatie met een geschiedenis die teruggaat op het verzet van Duitse arbeiders tegen de Eerste Wereldoorlog.

De FAU is anarcho-syndicalistisch, wat betekent dat de organisatie een vrij socialistische samenleving, zonder staat of overheersing, probeert verwezenlijken door middel van sociale strijd op de werkvloer, tegen politieke partijen en traditionele vakbonden in.

De FAU eiste betere lonen voor de werknemers maar de bedrijfsleiding weigerde zelfs maar in onderhandeling te gaan: de organisatie zou namelijk geen legitieme vakbond zijn. De FAU riep daarna op tot een boycot van de bioscoop en dit deed de bedrijfsleiding besluiten naar de rechter te stappen. Die heeft de FAU niet alleen verboden op te roepen tot een boycot maar zelfs om zich een vakbond te noemen. Kwalijk is ook de rol van Verdi, de landelijke vakbond van dienstverlenend personeel. Deze sloot een deal met de directie en zette de FAU buitenspel met een nieuwe CAO voor het niet-FAU personeel.

Er zijn grote vraagtekens te zetten bij de strategie van de FAU om in tijden van een relatief zwakke vakbeweging en weinig sociale strijd een organisatie op te bouwen die tegen de gevestigde vakbonden ingaat. Maar het is in ieder geval duidelijk dat deze uitspraak van de rechter de vrijheid om te organiseren beschadigt. De betrokken bestuursleden van Verdi, een bond die er prat op gaat de democratie te verdedigen en te willen uitdiepen, hebben zichzelf te kijk gezet als hypocriet.