In zijn zucht naar een autocratisch presidentieel regime waarin hij het staatsapparaat totaal domineert, overschrijdt de Turkse president Erdogan de ene drempel na de andere. Erdogan schoof Ahmet Davutoglu aan de kant omdat hij niet langer verdroeg dat deze met hem van mening verschilde. Minister van Transport Binali Yildirim werd daarna tot voorzitter van de AKP en daarmee premier verkozen. Yildirim's onvoorwaardelijke loyaliteit aan de staatschef wordt door niemand betwijfeld. In de speech waarmee hij zijn aanstelling aanvaardde, maakte Yildirim duidelijk dat de prioriteit van de nieuwe regering het wijzigen van de Grondwet zal zijn om een presidentieel regime in te voeren. Hij kondigde ook duidelijk aan dat er vanaf nu geen enkele spanning meer zal zijn tussen de regering en Erdogan: 'Ik beloof je dat jouw aspiraties de onze zijn, jouw zaak onze zaak, jouw weg onze weg.' Een andere belangrijke gebeurtenis de laatste weken is de 'voorlopige' opschorting van de parlementaire immuniteit, die gericht is op het uitsluiten van de parlementsleden van de HDP, de links-reformistische partij verbonden met de Koerdische beweging. Nadat de debatten in het parlement rond het amenderen van de Grondwet herhaaldelijk uitliepen op fysieke agressie van AKP-parlementsleden tegen die van de HDP, aanvaardde het parlement uiteindelijk het project van herziening van de Grondwet. Met 376 stemmen voor (op 550), werd meer dan de vereiste tweederde meerderheid gehaald. Deze stemming maakt de weg vrij voor het voortzetten van juridische procedures tegen 138 afgevaardigden van de vier partijen die in het parlement zitten. Maar op een totaal van 667 procedures hebben er 405 betrekking op de parlementsleden van de HDP... Bijna alle afgevaardigden van de HDP worden getroffen door dit amendement. Aangezien de AKP slechts 317 parlementsleden heeft, waren de steun van de extreem-rechtse MHP en de centrumlinkse, seculiere CHP nodig om de grondwetswijziging mogelijk te maken. De Koerden uit het parlement verbannen Voor de MHP, die onvoorwaardelijk de oorlogszuchtige politiek van de regering tegen de Koerdische beweging steunt, was dit vanzelfsprekend. De opstelling van de CHP en vooral van haar leider Kemal Kilicdaroglu roept meer vragen op. Als voorzitter van de belangrijkste oppositiepartij riep Kilicdaroglu op om voor te stemmen, ook al verklaarde hij dat de procedure tot opheffing van de immuniteit ingaat tegen de grondwet. Zijn argument om toch voor te stemmen was dat anders de AKP de CHP ervan kon beschuldigen terroristen te steunen... Daar dit belachelijke argument door talrijke waarnemers, maar ook door leden van de CHP zelf stevig werd bekritiseerd, stelde Kilicdaroglu later dat als het amendement niet direct door het parlement was aanvaard, de AKP wel naar een referendum had gegrepen. Een dergelijk referendum was al gepland en hierin zouden ook andere grondwetswijzigingen zijn voorgesteld over het statuut van de president van de republiek. Dit zou de 'polarisering' in de samenleving hebben doen toenemen, zo stelde hij. Tegenover stevige oppositie in de rangen van zijn partij, ook onder parlementsleden van de CHP, probeerde Kilicdaroglu tevergeefs zijn capitulatie voor de AKP voor te stellen als een persoonlijk offer. Hij stelde dat zelfs wanneer hij de gevangenis en het einde van zijn politieke leven riskeerde, 'hij zijn persoonlijke toekomst zou opofferen voor die van het land'. 22 Jaar na het uitsluiten uit het parlement en de arrestatie van de Koerdische afgevaardigden in 1994 maakt de Turkse staat zich eens te meer op om de afgevaardigden van het Koerdische volk uit te sluiten. Zo wordt het enige parlementaire steunpunt van democratisch verzet verbannen en de stem van meer dan vijf miljoen burgers waardeloos verklaard. Uraz Aydin is lid van onze Turkse zusterorganisatie Yeni Yol.