Hoe Nederland de Israëlische genocide mogelijk maakt

Een jaar na het begin van de genocide is er aan de Nederlandse steun voor Israël nog niets veranderd. Het PVV-kabinet zet Mark Ruttes lijn van een carte blanche voor de terreurstaat door. Op allerlei manieren proberen politici hier de aandacht van af te leiden.

In februari stelde toenmalig premier Rutte dat hij Benjamin Netanyahu had afgeraden te beginnen met een grondoffensief tegen Rafah: ‘Don’t do it’. Een maand later dreigde hij dat een inval een ‘gamechanger’ zou zijn. Maar Israël viel de stad in zuidelijk Gaza binnen, richtte een nieuwe slachting aan onder de Palestijnen en maakte het gebied met de grond gelijk. De ‘rode lijn’ betekende helemaal niets en de holle frases hebben Netanyahu bevestigd in zijn inschatting dat hij met alles kan wegkomen.

PVV-kabinet

Onder premier Dick Schoof wordt deze laffe en moorddadige politiek voortgezet. Tussen NSC en PVV zou er grote onenigheid zijn over de uiteindelijke oplossing van ‘het conflict’. Op aandringen van NSC stelt de regering te streven naar een tweestatenoplossing. Dit ligt in lijn met de afgelopen kabinetten, maar betekent in de praktijk helemaal niets. Zo steunen politici van links tot rechts eenzijdig het ‘recht’ van de bezetter om zich te ‘verdedigen’, maar niet het recht van de gekoloniseerden om hiertegen in opstand te komen.

Ondanks allerlei zalvende woorden over het belang van internationaal recht, hebben achtereenvolgende kabinetten Israël nooit een strobreed in de weggelegd om nog meer Palestijns land te bezetten. Uit onderzoek van The Rights Forum blijkt bovendien dat Nederland onder Rutte – en toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans – handel met de onder internationaal recht illegale nederzettingen zelfs aanmoedigde. De tweestatenoplossing dient zo als vijgenblad om voortdurende kolonisatie te verhullen.

Het huidige kabinet betekent ook geen breuk met de militaire steun voor de apartheidsstaat. De rechter oordeelde in februari dat Nederland de export van onderdelen voor F35-gevechtsvliegtuigen naar Israël moest stoppen. Maar het toenmalige kabinet ging tegen de uitspraak in cassatie en gaf ambtenaren de opdracht om manieren in kaart te brengen om de onderdelen alsnog in Israël te krijgen. Waarschijnlijk worden de F35-onderdelen nu via de Verenigde Staten geëxporteerd.

Extreemrechts

Onder druk van de PVV doet het kabinet zelfs een schepje bovenop deze trouwe steun voor Israël door uit te spreken de ambassade naar Jeruzalem te willen verhuizen. De Israëlische veroveringsoorlog van 1967 maakte een einde aan de gedeelde status van deze stad. Sindsdien wordt Oost-Jeruzalem bezet. Met het voornemen om de ambassade naar Jeruzalem te verhuizen, volgt het kabinet het Amerikaanse voorbeeld onder Donald Trump. Deze ambassade werd vervolgens gebouwd onder Joe Biden.

Voor rechtsextremisten zoals Geert Wilders, Trump en Netanyahu is het vasthouden aan de illusie van een tweestatenoplossing een belemmering. Het dwingt hen namelijk de schijn op te houden dat zij zich bekommeren om de Palestijnen, terwijl zij bezig zijn met een politiek gericht op etnische zuivering en genocide. PVV-kamerlid Raymond de Roon noemde de Palestijnen daarom een ‘nepvolk’. Wilders ziet Jordanië als ‘enige echte’ Palestijnse staat. En een overgrote meerderheid van de Israëlische Knesset stemde in juli tegen een tweestatenoplossing.

De aanval van 7 oktober betekent voor Israëliërs een historische kans om hun grondgebied verder uit te breiden: van de rivier tot de zee. Zij zijn erop gebrand om zoveel mogelijk Palestijnen te verdrijven of te vermoorden. Op deze wijze kunnen grote delen van Gaza en de Westelijke Jordaanoever gekoloniseerd worden om, in de woorden van minister van Financiën Bezalel Smotrich, ‘de klus te klaren’ die David Ben-Gurion in 1948 zou hebben nagelaten.

Afleiding

In Nederland is er vooralsnog minder openlijke steun voor genocide. Op verschillende manieren proberen Nederlandse politici daarom de aandacht van hun steun af te leiden. Zo deed premier (en historicus) Rutte alsof de geschiedenis begon met de aanval van Hamas op 7 oktober – en niet met de Balfourverklaring van 1917 of de Nakba van 1948. Een parlementaire meerderheid probeerde vervolgens activisten te criminaliseren door de leus voor een vrij Palestina – from the river to the sea – strafbaar te stellen, tegen een gerechtelijke uitspraak in.

En afgelopen zomer kwam daar het frame bij dat niet Israël, maar Iran het grote probleem is. Journalist Thomas Erdbrink zette in een tv-uitzending VVD-minister van Defensie Ruben Brekelmans in zijn hemd door Israëls politiek van escalatie te benoemen. Op Twitter schoot VVD-partijleider Dilan Yeşilgöz haar partijgenoot te hulp door de journalist op een vuile manier aan te vallen. Door zijn opmerkingen ‘surreële televisie’ te noemen, probeerde ze Erdbrinks kritiek buiten het debat te plaatsen en haar volgers tegen hem op te hitsen.

De partijleider van de grootste linkse partij, Timmermans, kiest openlijk de kant van Israël door de genocide te verpakken als ‘een oorlog tussen Israël en Hamas’. Het zionistische verlangen naar een zo groot mogelijke Joodse etnostaat wordt zo op één lijn geplaatst met het Palestijnse verzet tegen etnische zuivering. Maar voordat Hamas doelwit werd, waren het (seculiere) organisaties zoals de PLO en PFLP die door Israël kapot werden gemaakt. Israël viel hiervoor in 1982 zelfs Libanon binnen. De opstelling van Timmermans is een schande en geheel in lijn met de historische opstelling van de sociaaldemocratie ten opzichte van de apartheidsstaat.

Perspectief

Links heeft in deze context twee opdrachten. De eerste is om duidelijk te zijn over de aard van het zionistische project. Israël is een koloniaal project gericht op de verdringing van de oorspronkelijke bevolking en wordt mogelijk gemaakt door westers imperialisme. Dit karakter is belangrijk, omdat daarom het Palestijnse verzet niet alleen legitiem is maar ook moet worden gezien in een lange en rijke traditie van antikoloniale vrijheidsstrijd.

Daarnaast moeten we er alles aan doen om de druk op de terreurstaat op te voeren. De brede politieke steun voor Israël laat onverlet dat de steun aan de basis juist afneemt. In Nederland kwamen tienduizenden mensen het afgelopen jaar in actie in solidariteit met de Palestijnen. Zij gingen de straat op, steunden rechtszaken, deden mee aan de boycot, sloten zich aan bij de vakbond, zetten tentenkampen op of toonden met vlaggen en posters achter het raam hun solidariteit met de Palestijnen.

Het is precies deze solidariteit die we moeten uitbouwen met concrete eisen tegen bijvoorbeeld wapenleveranties en het EU-associatieverdrag met Israël, met gerichte boycotcampagnes die instellingen en bedrijven dwingen de banden met Israël te verbreken, en door ons verzet meer te coördineren. Alleen op deze manier bouwen we aan een beweging die steeds verder groeit en de Nederlandse medeplichtigheid aan genocide en apartheid kan beëindigen.

Overgenomen van Socialisme.nu.

Dossier

Reactie toevoegen

Plain text

  • Toegelaten HTML-tags: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd>
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
Uw reactie zal niet meteen verschijnen, deze wordt eerst goedgekeurd door de beheerder.
pagetoptoptop