“Ik ga niet op zaterdag tegen iets demonstreren om er op woensdag voor te stemmen”

Na opnieuw naar rechts te zijn opgeschoven kan de regering Prodi echter nog even blijven zitten. Om te voorkomen dat Berlusconi opnieuw aan de macht zou komen stemde Turigliatto voor het nieuwe regeerakkoord maar hij verklaarde dat hij zijn verzet tegen de neoliberale koers van Prodi zal volhouden.
In de PRC speelde de discussie over steun aan centrumlinkse regeringen al langer. De eerste regering-Prodi kreeg gedoogsteun van Rifondiazone maar werd ook door haar ten val gebracht toen de partij weigerde in te stemmen met neoliberale hervormingen. In de jaren daarna werd Rifondiazone de partij van het andersglobalisme in Italië. Sinds partijvoorzitter Fausto Bertinotti echter een draai naar rechts maakte en koos voor regeringsdeelname hebben er diepgaande veranderingen plaatsgevonden in de partij. Turigliatto, die vanaf het begin meehielp bij de opbouw van Rifondiazone en daarnaast lid is van van de leiding van de Vierde Internationale, is ondertussen uit zowel de fractie van Rifondiazone als de partij gezet.

Iedereen is over jou heen gevallen maar jij kan toch niet de enige uit links zijn die kritiek heeft op de regeringskoers?
“Meerdere senatoren hadden kritiek maar afgezien van Rossi en ik hebben ze uiteindelijk allemaal voor het voorstel gestemd. Ze werden onder druk gezet door ze voor te houden dat als ze tegen stemden, ze verantwoordelijk zouden zijn voor de val van de regering. Het voorstel spreekt zich uit voor de NAVO en een multilateraal optreden in het Midden Oosten en Azië uit. En dit in het kader van de verdediging van de westerse belangen. Daarmee instemmen betekent dat de PRC een koers heeft gekozen waartegen ze zich eerder verzette. De rechtervleugel van de regeringscoalitie heeft bewust het conflict gezocht in een poging om de PRC te isoleren.”

In de PRC creëerde de regeringscrisis een aardbeving. Zijn daar nog gevolgen van met betrekking tot het Afghanistan-beleid van de partij?
“In de partij is de mening dat alles gedaan moet worden om te voorkomen dat Berlusconi weer aan de macht komt wijdverbreid. Dat is het argument waarmee alle critici in de partij onder druk gezet worden, niet alleen als het over Afghanistan gaat. Maar ik heb ook talrijke steunverklaringen gekregen, van partijleden maar ook uit sociale bewegingen, uit bedrijven en uit vakbonden ontving ik steun en oproepen me consequent te blijven verzetten tegen de oorlog. Vooral uit de grote beweging tegen de hogesnelheidslijn door Val di Susa kreeg ik veel steun. En natuurlijk uit de beweging tegen de militaire basis in Vicenza. Ze zijn verheugd dat eindelijk iemand in het parlement de wil van de kiezers volgt. Ikzelf heb als mijn verdediging altijd gezegd dat ik misschien niet volgens het besluit van de fractie of dat van het partijbestuur gehandeld heb maar dat ik het historische programma van de PRC trouw ben gebleven. Ik ga niet op zaterdag tegen iets demonstreren om er op woensdag voor te stemmen.”

Zijn er initiatieven om jou te steunen? In het openbare debat is veel onvrede te bespeuren, krijgt iets hiervan ook de vorm van sociaal protest?
“Wat mij persoonlijke betreft, er zijn talrijke openbare bijeenkomsten geweest die goed bezocht werden en waar ik veel steun ondervond. In de partij is er veel onbehagen over mijn schorsing, ik kan het op het moment niet in aantallen uitdrukken maar ik word gesteund door een aantal kameraden die het niet eens zijn met mijn schorsing. Wat de sociale bewegingen betreft bestaat er een grote kloof tussen enerzijds een wijdverbreide, diffuse onvrede over militaire operaties en anderzijds het vermogen om deze gevoelens uit te drukken. Krachten die nog maar een paar jaar geleden een belangrijke rol speelden in de beweging, zoals de vakbonden, de Arci – een landelijk netwerk van zelforganisaties - en de PRC zelf, zijn nu verlamd omdat ze een zogenaamd bevriende regering moeten steunen. Wat dit betreft was de beweging in Vicenzia een waterscheiding die liet zien dat de regering in het geheel niet luistert naar de eisen van de sociale bewegingen. Nog op dezelfde dag van de protesten zei Prodi; “Dat was een mooie demonstratie maar de basis komt er toch”. En de volgende dag deed de voorzitter van economische zaken er nog een schepje bovenop door te verklaren dat de hogesnelheidslijn wel degelijk aangelegd zal worden. De PRC heeft haar rol als spreekbuis van de sociale bewegingen verloren en heeft de regering geen enkele wezenlijke concessie kunnen laten doen.”

Betekent deze verandering in de verhouding van Rifondiazone met de sociale bewegingen niet dat het onmogelijk is geworden om de eisen van de sociale bewegingen politiek te vertalen? Anders gezegd, het idee dat de sociale bewegingen daadwerkelijk invloed kunnen hebben op de instituten van de staat lijkt steeds onwaarschijnlijker te worden...
“Op het moment vragen mensen zich af waarom de politieke instituten niet meer de reageren op de noodzaken van de sociale bewegingen. Ik geef daar het volgende antwoord op: in de huidige fase van het kapitalisme, een die zo sterk gedomineerd wordt door de eisen van de vrije markt en de concurrentie en waarin de arbeiderspartijen en vakbeweging zo verzwakt zijn en alle politieke leven in de dwangbuis van een tweepartijenstelsel gedwongen wordt, is voor deze bewegingen geen politieke ruimte meer. De heersende klasse streeft een twee-partijenstelsel naar Amerikaans model na. Een stelsel waarin links en rechts slechts op secundaire punten van elkaar verschillen en de massabewegingen genegeerd kunnen worden. De fout die Rifondiazone gemaakt heeft is dat zij dit spelletje mee ging spelen. Vanaf het moment dat zij toetrad tot de regeringscoalitie verplichtte zij zich tot het volgen van een neoliberale koers en was zij niet meer in staat de bewegingen die hiertegen in gingen te steunen. Daarom is de partij niet langer het oriëntatiepunt dat zij tot voor kort nog was.”

Zo'n oriëntatiepunt had zij ook alleen maar kunnen blijven als Rifondiazone oppositiepartij was gebleven, toch?
“We hebben hier voor de zoveelste keer kunnen zien dat het onmogelijk is om tegelijkertijd oppositie- en regeringspartij te zijn. Rifondiazone maakte in 1998 al dezelfde ervaring door. Toentertijd stapte zij uit de regering, tegenwoordig lijkt ze voor integratie gekozen te hebben.”
Is er een een beweging die eist dat de PRC uit de regering treedt?
“Dat is niet de manier waarop de discussie op het moment gevoerd wordt. De stroming Sinistra Critica eist dat nu, na de eerste tien maanden van de regering Prodi, een balans opgemaakt wordt: wat heeft Rifondiazone met haar regeringsdeelname bereikt en wat niet? De partij heeft geen enkele van de doelen die zij zich stelde met de regeringsdeelname bereikt. De de politieke situatie op het moment is echter volledig anders dan nog maar een jaar geleden. De regering ging zich al heel snel distantiëren van links. De demoralisering daarover is groot. In deze omstandigheden is er geen ruimte voor een discussie over een breuk van Rifondiazone met de regering. De partij is sterk veranderd en is nu een gematigde regeringspartij geworden. Stromingen in de partij die dicht bij de bewegingen staan worden steeds verder gemarginaliseerd. Maar dit is op het moment niet de centrale discussie in Rifondiazone. De meeste aandacht gaat uit naar de poging van de rechtse partijen uit de regeringscoalitie om samen een Democratische Partij te vormen en hoe Rifondiazone als antwoord daarop samen met linkse stromingen uit Democratici di Sinistra (Democraten van links) een socialistische partij kan vormen.”

Is er binnen de partij nog ruimte voor een discussie over deze koerswijziging?
“De meeste partijleden hebben nog steeds niet begrepen wat er gebeurd is, of doen in ieder geval alsof ze het nog niet door hebben. De partijleiding laat ook niks los. Rifondiazone heeft 3000 leden die op de een of andere manier een ambt of een functie in de partij bekleden, dit is een groep die het lang kan volhouden. Sinistra Critica zet de strijd binnen de partij voort maar we hebben ook een organisatie gevormd waarmee we onafhankelijk kunnen optreden en die een verzamelplek kan worden voor iedereen die nu de partij verlaat. Wij willen de teleurstelling en verbittering omzetten in nieuwe energie voor sociaal verzet. Om dit te doen moeten we iets opbouwen dat lijkt op de sociale fora, een netwerk dat iedereen verenigt die zich willen verzetten tegen de heersende politiek.”

Jullie denken nog niet aan een nieuwe partij...
“Op het moment niet. Het nog te vroeg voor een dergelijke beslissing, eerst hebben we in Rifondiazone nog een gevecht te leveren. Met Sinistra Critica hebben we een instrument dat voor een antikapitalistisch alternatief staat. Als er daadwerkelijk een democratische partij is gevormd, met daarnaast een linkse sociaal-democratische partij, dan zal er ook ruimte zijn voor een sterke antikapitalistische kracht. Deze moet de weg openhouden voor wat eens 'communistische hervestiging' genoemd werd.”

Dit interview is een bewerking van een artikel dat eerder verscheen in het april nummer van Sozialistische Zeitung. Vertaling en bewerking: Alex de Jong

Sinistra Critica – Kritisch Links
Franco Turigliatto maakt deel uit van Sinistra Critica, een linkse stroming in Rifondiazone die zich verzet tegen de koerswijziging naar rechts en ijvert voor de opbouw van sociale bewegingen. Naar aanleiding van de schorsing van Turigliatto publiceerde Sinistra Critica een verklaring waar zij oproept tot solidariteit met de voormalige senator. Volgens Sinistra Critica was de schorsing van Turigliatto een onvermijdelijk gevolg van Bertinotti zijn besluit om Rifondiazone tot een regeringspartij om te vormen. Sinistra Critica roept op tot een buitengewoon congres van de PRC om het falen van het project van regeringsdeelname te erkennen en tot een discussie over de toekomst van de partij. Daarnaast verklaarde zij de eis van de partijleiding om de regering van Prodi onvoorwaardelijk te steunen massaal te zullen negeren en over te gaan tot de opbouw van een antikapitalistisch alternatief. Op 14 april organiseren ze een demonstratie voor onmiddellijke terugtrekking van Italiaanse troepen uit Afghanistan – recht tegen de lijn van de partijleiding in.

Reactie toevoegen

Plain text

  • Toegelaten HTML-tags: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd>
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
Uw reactie zal niet meteen verschijnen, deze wordt eerst goedgekeurd door de beheerder.
pagetoptoptop