Het is niet onaannemelijk om te schatten dat tot 186.000 doden, of zelfs meer, kunnen worden toegeschreven aan het huidige conflict in Gaza. [1] De cijfers worden steeds erger...
De genocidale oorlog van Israël tegen de Palestijnen gaat door. Onderhandelingen over een definitief staakt-het-vuren zijn mislukt, terwijl Tel Aviv voortdurend nieuwe voorwaarden toevoegt en weigert terug te krabbelen wat betreft het handhaven van zijn troepen in Gaza, langs de Netzarim corridor, in het centrum en vooral in Philadelphia, aan de grens met Egypte en bij de aangrenzende grensovergang Rafah. Generaal Elad Goren is benoemd tot hoofd van het Israëlische civiele bestuur dat weer in de Gazastrook is gevestigd. Dat is een nieuwe functie binnen de eenheid Coördinatie van Regeringsactiviteiten in de Gebieden (COGAT), een eenheid van het Ministerie van Defensie die op 19 juli door het Internationaal Gerechtshof werd aangeklaagd als voortzetting van de Israëlische bezetting.
De Westelijke Jordaanoever is het toneel van aanhoudend geweld en annexatie van land door de Israëlische bezetting. Sinds 7 oktober zijn er meer dan 670 mensen vermoord en meer dan 5.000 mensen met geweld verdreven. Meer dan 2.000 hectare land is tot eigendom van de Israëlische staat verklaard, die Israëlische Joden sinds 7 oktober het exclusieve recht geeft om het te pachten. Het belangrijkste doel van de Israëlische strategie op de Westelijke Jordaanoever is om dit gebied te annexeren door de Palestijnen onteigenen.
Israël heeft ook zijn criminele en destructieve aanvallen op Libanon opgevoerd, met de dood van enkele honderden burgers, de gedwongen verplaatsing van enkele honderdduizenden en massale verwoesting tot gevolg. Dat alles gebeurt met de criminele medewerking van de westerse imperialistische mogendheden, die de staat Israël onmisbare militaire, economische en politieke steun verlenen.
De heersende klassen delen hun ervaringen om hun autoritaire kapitalistische orde te verdedigen
Israël blijft niet alleen een belangrijke bondgenoot van het door de VS geleide westerse imperialisme, maar exporteert ook zijn wapens, beveiligingswapensystemen en geavanceerde technologieën over de hele wereld, die worden gebruikt tegen Palestijnen, om andere staten te helpen hun eigen bevolking te onderdrukken en hun grenzen te 'militariseren en beveiligen' tegen migrantenbevolkingen. Volgens het Israëlische ministerie van Defensie bedroeg de wapenexport van het land in 2023 in totaal 13,1 miljard dollar, een record, aangezien Israël zijn wapenexport in de afgelopen vijf jaar heeft verdubbeld.
De genocidale oorlog tegen Gaza is een weerspiegeling van de diepe politieke crisis in de wereld. Israël is een samenleving die openlijk racistisch en repressief is in haar behandeling van de Palestijnse bevolking. Het is een model geworden dat extreemrechtse en neoliberale rechtse partijen zouden willen volgen, waarbij ze het internationaal recht negeren en volledig vrij zijn om niet-witte bevolkingsgroepen te behandelen zoals zij dat willen, of dat nu nieuwe migranten of verschillende minderheden zijn.
Dat is de reden waarom solidariteit met de Palestijnse strijd en steun voor de Boycot, Desinvestering en Sancties campagne steeds vaker gecriminaliseerd werden en worden in Westerse staten. Dat is onderdeel van een breder doel om radicaal links en progressieve protestbewegingen aan te vallen en democratische rechten terug te draaien, gericht tegen iedereen die het dominante kapitalistische systeem uitdaagt.
Met het oog op de genocide en de dreiging van een regionale oorlog, de volksmobilisaties van solidariteit in stand houden en verdiepen
De rol van radicaal links is deel te nemen aan het opbouwen en structureren van solidariteitsbewegingen met Palestina om onze eigen heersende klassen uit te dagen door hun politieke, economische en militaire banden met de Israëlische staat bloot te leggen.
Die volksmobilisaties helpen ook om de voorwaarden te scheppen voor een mogelijke (her)structurering van een linkse en progressieve pool binnen onze samenlevingen, met het groeiende besef dat een overwinning voor de Palestijnse zaak een overwinning zou zijn voor het hele kamp van onderdrukten en uitgebuitenen, tegenover de destructieve impulsen van het neoliberale kapitalisme en de opkomst van fascistische bewegingen, die de twee dominante politieke projecten zijn die de arbeiders- en volksklasse bedreigen.
Vechten voor Palestina is ook een manier om de rechten te verdedigen van iedereen die betrokken is bij het uitdagen van dit autoritaire en inegalitaire wereldwijde kapitalistische systeem. De verzwakking van de westerse en andere heersende klassen betekent de verzwakking van de koloniale en racistische apartheidsstaat Israël, en omgekeerd.
Noot
1] The Lancet, 5 juli 2024.
Dit artikel stond op Inprecor. Nederlandse vertaling redactie Grenzeloos.
Reactie toevoegen