De occupy beweging die vanuit noord Afrika, via Spanje, Griekenland en de VS nu ook het Beursplein en het Malieveld heeft bereikt is een fantastische en fascinerende beweging. Een bron van hoop en inspiratie voor iedereen die zich niet alleen kwaad maakt over de situatie in de wereld maar daar ook wat aan wil doen. Het is een echte beweging, met een groot beeldend vermogen, met zwakke en sterke punten en vol met tegenstrijdigheden. Net als het leven zelf.

Een van de meest fascinerende aspecten is het concept van 99%. Wij zijn de grote meerderheid van de (wereld)bevolking. Een hele kleine minderheid, (de symbolische 1%), heeft belang bij dit systeem, profiteert ervan en de rest moet de rekening betalen. Die benadering is een radicale breuk met de neiging van actiebewegingen om zichzelf tegenover de rest van de bevolking te plaatsen: wij van provo versus het klootjesvolk, wij krakers tegenover de rest, wij van de zelfbenoemde politieke voorhoede die het allemaal al weten tegenover de onwetenden enz. enz.

Wij, iedereen die niet bij de elite van 1% hoort, zijn de 99%. Wat we ook zijn en hoe we ons ook gedragen, hoe radicaal we zijn, of juist ingekapseld, welke dromen we ook hebben en welke illusies, wij zijn de 99% die opdraaien voor de crisis. En wij verdommen dat nog langer. Dat legt de basis voor een groot breed en radicaal verzet.

Dat verzet zal om successen te kunnen boeken zich steeds verder moeten uitbreiden. We zullen vormen moeten vinden om een steeds groter deel van de 99% er daadwerkelijk bij te betrekken. Daarbij kunnen en willen we niet om bestaande organisaties als de vakbeweging heen. Integendeel. Maar wel een bepaalde vakbeweging. Ron Meyer van FNV Bondgenoten – en een van de mannen achter de schoonmaakstaking van voorjaar 2010 – heeft er terecht op gewezen dat de acties van de schoonmakers veel gemeen hadden met occupy. Ook de schoonmakers bezetten met veel kabaal en publiciteit de openbare ruimte en bivakkeerden vijf dagen en nachten op Utrecht CS. Ook de schoonmakers konden door hun strijdbare opstelling op grote sympathie en steun van de bevolking rekenen.

De schoonmakers hebben enorm veel bereikt. Niet zozeer voor zichzelf. De verbeteringen die ze voor zichzelf hebben afgedwongen zijn zeer beperkt en moeten steeds weer opnieuw bevochten worden. Maar voor de maatschappij hebben ze veel bereikt. Ze hebben respect afgedwongen voor de mensen die het zware maar zo noodzakelijke werk doen. Ze hebben de vakbeweging weer op de kaart gezet als een strijdorganisatie. Ze hebben een belangrijke impuls gegeven aan de ‘kloofdichters’ die in de Abvakabo vochten voor een nieuwe koers. De schoonmakers hebben direct en indirect een rol gespeeld in het verzet tegen het pensioenakkoord en de verloedering van de vakbeweging die daar het gevolg van dreigt te worden.

Die lijn kan voortgezet worden. Daarin kunnen occupy en vakbeweging elkaar vinden en versterken. Herrie Hoogenboom van de vakbond van schoonmakers (FNV Bondgenoten) werd met groot enthousiasme begroet toen hij op het Beursplein kwam vertellen over de schoonmaakstaking. Vakbonden en vakbondsafdelingen hebben hun steun uitgesproken en vakbondsleden zijn actief in occupy. Occupy Den Haag steunt de schoonmakers die nu in staking zijn bij twee ministeries. Die vakbeweging, die van de schoonmakers en de kloofdichters en van al die andere vakbondsmensen die geloven in strijd in plaats van polderen en die vinden dat de vakbeweging van de leden en niet van de bestuurders is hoort bij occupy. Die vakbeweging en niet die van de polderaars en pensioenakkoorden sluiters. Dus occupy de vakbeweging, geef haar terug aan de 99%.

Dit artikel werd eerder gepubliceerd op www.konfrontatie.nl