Tokyo in 1946 is een woestenij en de stad zelf, vol ruïnes en chaos, is een belangrijk onderdeel van het verhaal. Terwijl Minami door de straten zwerft op zoek naar aanwijzingen, op weg naar zijn vrouw en kinderen of naar zijn minnares, is het lawaai van gehamer - ton-ton – en de wederopbouw voortdurend aanwezig. Maar meer dan door de chaos of de vraag wie de moordenaar is wordt de nerveuze inspecteur geplaagd door oorlogsherinneringen, herinneringen aan Japanse oorlogsmisdaden in China.
Peace laat Minami zijn verhaal vertellen in een boeiende stream of consciousness. De lezer weet niets meer dan Minami zelf en wordt deelgenoot van zijn ervaringen. Aanvankelijk zijn de korte zinnen, geregeld afgewisseld door de geluiden en stemmen om Minami heen, even wennen maar daarna is het effect des te sterker. Minami is zenuwachtig, zeg maar neurotisch, aan de rand van een instorting. Hij slaagt er niet meer om de wereld om heen te begrijpen; communisme is illegaal, communisme is toegestaan. Japan wint de oorlog, Japan verliest. Democratie is slecht, democratie is goed. Na jaren van oorlog en propaganda is de nieuwe, door de Amerikaanse troepen gebrachte orde een zware schok. Naarmate de druk op Minami toeneemt - om de moorden op te lossen maar ook omdat zijn verleden hem in haalt - gaat hij definitief ten orde.
Tokyo Zero is een spannende thriller. Maar het is ook een boek over Japan en de gevolgen van de oorlog voor de Japanse samenleving. Een belangrijk thema in Year Zero is hoe een samenleving blijft wegkijken van de gruwelijkheden die in haar naam begaan werden. De nieuwe, democratische maatschappij heeft een gruwelijk verleden dat niet erkend wordt en zoveel mogelijk genegeerd. Maar, zoals het lot van inpsecteur van Minami laat zien, het is niet mogelijk om te ontsnappen aan de geschiedenis.

David Peace, Tokyo Zero €19,90