De recente personeelswisselingen in het Oekraïense kabinet onder het motto Reset laten zien dat het neoliberale systeem in een diepe crisis verkeert en niet in staat is om zijn fouten te corrigeren. De vernieuwing van ongeveer 50 procent van de gezichten (voornamelijk minder belangrijke figuren) is niet gepaard gegaan met enige discussie over de noodzaak om de huidige politieke en sociale koers te herzien. En zonder verdere uitleg is het duidelijk: de grootschalige privatisering van de economie zal doorgaan, de oligarchen zullen hun invloed op strategische industrieën (waaronder energie) behouden, de sociale functies van de staat zullen verwateren en de gewone mensen zullen de lasten van de oorlog dragen.

Dergelijke herschikkingen zullen de legitimiteit van de regering niet versterken of de kloof in vertegenwoordiging verbergen tussen degenen die voor het land werken en degenen die in regeringskantoren zitten. De benoeming van nieuwe ministers en het ontslag van hun voorgangers geeft het volk geen echte kans om de besluitvorming te beïnvloeden, omdat alle nieuwe benoemden op de een of andere manier deel uitmaken van het politieke systeem dat al vele jaren onder invloed van de oligarchen opereert.

De wisseling van ministers is geen vernieuwing, maar slechts een cosmetische verandering die de fundamentele problemen niet oplost. Elke nieuwe golf van herschikkingen laat zien dat er geen echte rotatie is binnen de regering. De regering blijft gesloten voor de arbeiders – verpleegkundigen en mijnwerkers, spoorwegarbeiders en leraren – die zich, ongeacht wie de bedrijven bezit, zouden kunnen verzetten tegen het kapitalistische egoïsme dat Oekraïne op een dood spoor heeft gezet.

Ze voelen massaal het onrecht en de verschrikkingen van de oorlog en daarom zijn ze vastbesloten om veranderingen door te voeren in het belang van de meerderheid van de samenleving: het opgeven van buitenlandse schulden en belastingluxe, het in beslag nemen van illegaal toegeëigende en geëxporteerde rijkdom en het nemen van andere maatregelen om de loonfondsen aan te vullen, de sociale infrastructuur te ontwikkelen en het land veiliger te maken.

Alleen de zelforganisatie van arbeiders door radicale de-oligarchisering en socialisering kan de aanzet geven tot echte verandering. Alleen mensen uit de arbeidersklasse kunnen bevrijding brengen in het land en een nieuwe kwaliteit in de politiek brengen.

Sotsialnyi Rukh verklaart dat alleen door klassenstrijd geharde arbeidersvakbonden ons in staat zullen stellen een rechtvaardige staat op te bouwen waarin iedereen een politieke stem heeft en niet alleen de vertegenwoordigers van de parasitaire elites.

Dit artikel stond op Inprecor. Nederlandse vertaling redactie Grenzeloos.