Bij de verkiezingen in Polen afgelopen zondag 13 oktober behaalde het aartsreactionaire PiS (‘Recht en Rechtvaardigheid’) een uitstekend resultaat, dat de score van 2015 (37%) nog aanzienlijk verbetert. Met rond de 45% van de stemmen (onvolledige resultaten) verwerft de PiS van Jaroslaw Kaczynski waarschijnlijk de absolute meerderheid in de Sejm, de Poolse Kamer.

Wat kan een links commentator hierover zeggen? Zwijgt hij/zij niet beter in afwachting van betere tijden? Ik denk het niet. Het Poolse verhaal van de laatste jaren houdt een belangrijke les in voor links, een les die men niet moet vergooien door het alleen over  Kaczynskis homo-, xeno- en andere fobieën te hebben. “De ultraconservatieve partij van de grijze zetbaas Jaroslaw Kaczyński dankt zijn winst vooral aan de cascade aan sociale programma’s die PiS sinds 2015 heeft uitgerold. Een hoger minimumloon? Beloofd en uitgevoerd. Een forse kinderbijslag? Razend populair. De pensioenleeftijd? Verlaagd, tegen de Europese trend in. Medicijnen voor ouderen? Voortaan voor niks”, schrijft De Volkskrant. De krant spreekt in dit verband over ‘sociale giften’, maar verwoordt daarmee vooral het standpunt van de geneoliberaliseerde PvdA  voor wie ‘gratis’ niet bestaat. Uiteindelijk spreekt men over subsidies, belastingscadeaus en wetgeving ten voordele van de bedrijfswereld ook niet als over ‘asociale giften’.

De sociaaldemocratie is overal in Europa op zoek naar een ‘formule’ om terug aan zet te komen. Men kijkt daarbij al te vaak naar de anti-migratiestandpunten van de reactionaire ‘illiberale’ partijen, maar als ze zich nu ook eens opwierpen als de consequente verdedigers van een cascade aan sociale programma’s ?

Dit commentaar verscheen eerder op Ander Europa.