De reactie van de overheid laat zich omschrijven als te laat en te weinig. Niet alleen was zij te laat met het waarschuwen van de bevolking voor de dreigende watersnoodramp, ook reageerde zij te laat en laks op de gevolgen van de ramp. Pas vierentwintig uur na het opzetten van de eerste noodkampen kwam de overheid met voedselhulp. Omdat ze te weinig voedsel brachten leidde dit tot vechtpartijen tussen vluchtelingen die probeerden voldoende levensmiddelen bemachtigen. Waar de overheid wel direct legerhelikopters stuurde om mensen te evacueren, werden deze enkel gebruikt voor het evacueren van de families van de militairen en de rijke mensen in de stad.
Tegen deze achtergrond is door de Labour Party Pakistan (LPP) samen met andere progressieve organisaties de Labour Flood Relief Camps campagne opgezet. Eind juli deed de campagne haar eerste internationale oproep voor financiele steun. Op 1 augustus werd een eerste kamp opgezet in de stad Lahore. Doel van het kamp was het verdelen van eerste noodhulp, zoals voedsel, schoon drinkwater, medicijnen en kleding.
Naast directe noodhulp richt de campagne van de Pakistaanse socialisten zich ook op de politieke gevolgen van de natuurramp. In Pakistan wordt hard gewerkt aan het opzetten van een campagne om druk op de overheid te zetten en ze te dwingen daadwerkelijk op te komen voor de slachtoffers van de ramp. Naast eisen als geen belastingverhoging voor de laagste inkomens willen de socialisten dat de overheid flink het mes zet in de militaire uitgaven. Ook stellen de activisten dat de kosten van de gevolgen van de klimaatverandering in Pakistan gedragen moeten worden door de geïndustrialiseerde landen. Verder wordt er gepleit om de buitenlandse schuld van Pakistan eenzijdig te annuleren.
Abdul Khaliq Shah, woordvoerder van de LPP: ‘We denken dat dit het juiste moment is voor Pakistan om, in plaats van te bedelen voor de broodnodige steun aan noodhulp en wederopbouw, onze rug te rechten’. Op dit moment is Pakistan niet in staat om de 20 miljoen slachtoffers van de ramp voldoende te ondersteunen. Tegelijkertijd weegt de aflossing van de buitenlandse schuld van 54 miljard dollar zwaar op de begroting, terwijl er ook volgens internationale verdragen mogelijkheden zijn om de afbetaling te stoppen. Shah: ‘Het weigeren om schulden af te betalen is niet nieuw. Veel arme landen hebben in het verleden al gebruik gemaakt van deze wettige en rechtvaardige oplossing’.
Na een eerste bijeenkomst begin september, organiseerde de Labour Relief Campaign half september in Lahore een eerste demonstratie tegen de afbetaling van de buitenlandse schulden. Farooq Tariq, bestuurslid van de LPP en betrokken bij de Labour Relief Campaign, kijkt enthousiast terug op de demonstratie: ‘Gedurende meer dan anderhalf uur hebben we de hoofdweg geblokkeerd. Een positief punt van deze demonstratie was de deelname van zoveel vrouwen en jongeren met zoveel verschillende achtergronden’. De deelnemers droegen spandoeken en scandeerden leuzen tegen het beleid van het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank.
Naast een kamp in Lahore, provincie Punjab, is de campagne ook actief in andere gebieden in Pakistan. In de provincies Baluchistan en Khyber-Pakhtunkhwa werd voedsel en bouwmateriaal uitgedeeld. In de stad Hyderabad, provincie Sindh, is een medisch kamp opgezet en worden door bij de campagne aangesloten artsen medicijnen verdeeld.
Internationaal is er vanuit linkse organisaties steun voor de Pakistaanse campagne. In diverse landen in Azië en Europa wordt er geld ingezameld. Vanuit Nederland proberen wij ook onze bijdrage te leveren. Op dit moment heeft Grenzeloos zo’n 8000 euro ingezameld. Meer geld is nog steeds welkom. Bijdragen kunnen worden overgemaakt op giro 5543271 t.n.v. Socialistische Alternatieve Politiek te Nijmegen o.v.v. ‘Pakistan’.

Voor meer informatie zie www.laborpakistan.org.