In tegenstelling tot dat wat de media zeggen was premier Ariel Sharon geen vredesduif. Het doel van de onderhandelingen met de Palestijnse leiding was niet om tot een ‘rechtvaardig compromis’ te komen en zo een conflict dat al een eeuw duurt, te beëindigen. Hijzelf heeft dat ook nooit gepretendeerd, zelfs niet de laatste twee jaar. Integendeel, Sharon verwierp expliciet de mogelijkheid van vrede tussen Israël en de Arabieren. Hij was de eerste Israëlische leider sinds Ben Gourion met een consistente politieke visie.

Grondslagen
Hij had een nationaal en globaal lange termijn project dat berustte op vier grondslagen. Ten eerste op het idee dat de oorlog van 1948 nog niet beëindigd is en de grenzen van Israël nog niet definitief zijn. Ten tweede op de opvatting dat het voor Israël in de komende vijftig jaar een prioriteit is om door het stichten van nederzettingen een aaneensluitend gebied tussen de Middellandse Zee en de Jordaan te creëren. Ten derde, op de grondslag dat het joodse karakter van Israël wat bevolkingssamenstelling betreft, bewaart moet blijven. Dat betekent dat het Palestijnen onmogelijk gemaakt moet worden te leven binnen de grenzen van de staat Israël – zij moeten worden verdreven of in een soort indianenreservaten opgesloten worden. Het vierde aspect van Sharons ideeën is dat volgens hem geen enkele Arabier de komende vijftig jaar vrede zal sluiten met Israël, dat Israël daardoor geen partners heeft en dat de vestiging van een Palestijnse staat, de vaststelling van zijn grenzen en zijn bevoegdheden eenzijdig besloten moeten worden door de regering van Israël. Hoewel het feit dat Sharon van het politieke toneel verdwijnt helemaal niet betekent dat er een eind komt aan een vredesproces dat helemaal niet bestaat, is het ook niet zo dat het een onbelangrijk incident in het politieke leven betreft.

Voorwaarts
Sharon was de enige leider die in staat was zijn politieke partij, Likoed, te verlaten en in enkele weken de partij Kadima (Voorwaarts) op te bouwen. Kadima zal volgens schattingen meer stemmen krijgen dan Likoed en de Arbeiderspartij samen. Het probleem van de Voorwaarstpartij is dat het een partij is waarin alles draait om één man. Het is een constructie die oorspronkelijk tot doel had Ariel Sharon de middelen te geven om zijn plannen te realiseren. Het is in feite niets meer dan een verzameling van politieke deserteurs die afkomstig zijn uit alle Israëlische politieke partijen, van extreemrechts tot ‘links’ zionistisch.

De volgende verkiezingen zullen eind maart plaatsvinden. De leiding van de Voorwaartspartij heeft nauwelijks de tijd om een politiek profiel te ontwikkelen dat de Israëlische kiezers zal overtuigen dat de politiek van Sharon zonder Sharon gerealiseerd kan worden. Sommige leiders van Kadima onderhandelen al in het geheim over hun terugkeer naar de verschillende partijen die ze verlaten hebben, tot grote vreugde van zowel Benjamin Netanjahu (Likoed) als Amir Peretz (Arbeiderspartij). Deze partijen moeten hun programma herzien om de grote massa van de kiezers die op Ariel Sharon wilde stemmen tijdens de verkiezingen voor zich te winnen. Dat zal niet gemakkelijk worden.

Wervelwind
In het kort komt het er op neer dat het Israëlische politieke leven zich in een wervelwind die zijn weerga niet kent bevindt. Niemand durft zich uit te spreken over de toekomst. Wat gebeurt er na de verkiezingen? Wie gaat regeren? Welke coalities worden mogelijk? Wie zal lid zijn van welke partij?
Moeten de Palestijnen zich verheugen over deze chaos ? Niet te veel. Zoals een Palestijnse woordvoerder het onlangs uitdrukte op de radio: ‘Een nieuwe Israëlische regering probeert altijd zijn geloofwaardigheid te vergroten door op de Palestijnen in te meppen.’
Er is een andere reden om niet verheugt te zijn. Ariel Sharon is één van die talrijke oorlogsmisdadigers die dood zal gaan zonder dat hij uitgeleverd werd aan een internationaal gerechtshof om zich te verantwoorden voor alle misdaden die hij de afgelopen vijftig jaar heeft gepleegd.

Michel Warschawski is journalist en schrijver en een van de oprichters van het in Israël gevestigde Alternative Information Centre .