Tegelijkertijd is het zo dat het resultaat van dit akkoord nog steeds een behoorlijke verslechtering is ten opzicht van de situatie zoals we die nu kennen. Dat geldt zowel voor de WAO, de VUT en het prepensioen Dit is niet waarvoor we in actie zijn gekomen. Er is daarom geen reden om dit resultaat goed te keuren en bij de pakken neer te zitten.

Ook als een meerderheid van de bondsleden dit resultaat goedkeurt is dat nog niet het einde van de strijd. Over de WW is nog zo goed als niks geregeld. De komende CAO strijd moeten we het onderste uit de kan halen. Dat kan niet met goed onderhandelen alleen. Vanaf het begin moeten we er rekening mee houden dat nieuwe acties nodig zijn en daar vanaf nu aan bouwen. Door de mensen die nu actief zijn geweest bij het opstellen van de eisen te betrekken, de steun daarvoor te organiseren onder collega’s en de vakbondsleiding bij de les te houden.

De afgelopen tijd heeft laten zien wat de kracht van de vakbeweging is: haar vermogen om actie te voeren en grote groepen mensen te mobiliseren. Maar dan moeten we niet steeds achter de verslechteringen aan lopen. De vakbeweging moet met een eigen alternatief komen om de sociale zekerheid te vernieuwen en te verbeteren vooral voor nieuwe groepen op de arbeidsmarkt. Dat kan een stimulans vormen om de strijd voort te zetten. Nederland verdient beter dan dit akkoord.