Waarom was het Israëlische leger schijnbaar afwezig?

De aanval van Hamas en de gebeurtenissen die zich sindsdien ontvouwen zijn onuitsprekelijk. We zouden kunnen praten over hun wrede en criminele acties, of ons richten op hoe onze joods-supremacistische regering ons op dit punt heeft gebracht. Maar als voormalige Israëlische soldaten is het onze taak om te praten over wat we moesten doen...

Het veiligheidsbeleid van Israël bestaat al tientallen jaren uit het 'beheersen van het conflict'. Opeenvolgende Israëlische regeringen blijven maar doorgaan met de ene geweldsronde na de andere, alsof dat ook maar enig verschil zal maken. Ze hebben het over 'veiligheid', 'afschrikking', 'het veranderen van de verhoudingen'.

Dat zijn allemaal codewoorden voor het in puin bombarderen van de Gazastrook, altijd gerechtvaardigd met als doelwit terroristen, maar altijd met zware burgerslachtoffers. Tussen die rondes van geweld door maken we het leven onmogelijk voor de bewoners van Gaza en dan doen we alsof we verbaasd zijn als alles overkookt.

We praten over 'normalisatie' met de Verenigde Arabische Emiraten en nu met Saoedi-Arabië, terwijl we hopen dat de wereld een oogje dichtknijpt voor de openluchtgevangenis die we in onze achtertuin hebben gebouwd. Afgezien van de ontelbare schendingen van mensenrechten, hebben we een enorm veiligheidsrisico voor onze eigen burgers gecreëerd.

De vraag die alle Israëli's zich stellen is ‒ waar waren de soldaten? Waarom was het Israëlische leger (IDF) schijnbaar afwezig terwijl honderden Israëli's in hun huizen en op straat werden afgeslacht? De ongelukkige waarheid is dat ze 'bezig' waren. Op de Westelijke Jordaanoever.

We sturen soldaten om invallen van kolonisten in de Palestijnse stad Nablus te beveiligen, om Palestijnse kinderen in Hebron te achtervolgen, om kolonisten te beschermen terwijl ze pogroms uitvoeren. Kolonisten eisen dat Palestijnse vlaggen uit de straten van Huwara worden verwijderd; soldaten worden gestuurd om dat te doen.

Ons land heeft ‒ tientallen jaren geleden ‒ besloten dat het bereid is om de veiligheid van zijn burgers in onze steden op te geven ten gunste van het handhaven van de controle over een bezette burgerbevolking van miljoenen mensen, allemaal ten behoeve van een kolonisten-messianistische agenda.

Het idee dat we het conflict kunnen 'beheersen' zonder het ooit op te hoeven lossen, stort opnieuw voor onze ogen in. Het hield tot nu toe stand omdat slechts weinigen het durfden aan te vechten. Deze hartverscheurende gebeurtenissen kunnen dat veranderen. Ze moeten dat veranderen. Voor ons allemaal tussen de rivier en de zee.

Breaking the Silence is een Israëlische veteranenorganisatie die zich richt op het vergroten van het bewustzijn van de ernstige gevolgen van langdurige militaire bezetting. Deze tekst werd gepubliceerd op hun twitteraccount. Nederlandse vertaling redactie Grenzeloos.

Dossier

Reactie toevoegen

Plain text

  • Toegelaten HTML-tags: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd>
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
Uw reactie zal niet meteen verschijnen, deze wordt eerst goedgekeurd door de beheerder.
pagetoptoptop