Het gaat hier niet enkel om revolutionair humanisme (de morele superioriteit van het socialisme en het internationalisme die zich verzetten tegen elke vorm van onderdrukking). Het gaat ook om de aard van onze strijd, en de strategische voorwaarden die daarmee samenhangen.
De imperialistische overheersing kan slechts worden overwonnen op twee voorwaarden: de mobilisatie van de onderdrukte massa’s in de afhankelijke landen, en de druk van de massabeweging in de schoot van de overheersende landen zelf, tegen de imperialistische oorlogszucht van de regeringen.
Vanuit dat standpunt zijn verwerpelijke aanslagen zoals die van 11 september op een dubbele manier nefast: 1) zij worden uitgevoerd door netwerken van samenzweerders, en de bevolking waarop zij zich beroepen wordt herleid tot een machteloze toeschouwer van de botsing tussen twee logica’s van terreur; 2) door zonder onderscheid dood en vernieling te zaaien onder de bevolking van de staten waartegen de acties zich richten, smeden zij de bevolking van die landen rond hun regeringen, die daardoor meer dan ooit de kans krijgen hun oorlogszuchtige en repressieve koers verder te zetten.
Deze aanslagen hebben niets te maken met een zelfs vervormd anti-imperialisme. Het gebruik van massaterreur is de vertaling van een reactionaire politiek, en van bewegingen die de fundamentele rechten van de volkeren ontkennen. De integristen van het soort van Bin Laden zijn aanhangers van het kapitalisme, dat zij verdedigen. Zij zijn of waren verbonden met burgerlijke fracties en sectoren van verschillende reactionaire staten, zoals de saoudische monarchie en de dictaturen in Pakistan en Soedan. Deze groepen willen de moslimbevolking een fanatiek religieus dwangbuis opleggen, gericht tegen het Westen en niet tegen het imperialisme, antisemitisch in plaats van antizionistisch. Zij willen ultrareactionaire theocratische politieke regimes zoals dat van de Taliban, en gebruiken de Palestijnse zaak om deze reactionaire doelstellingen toe te dekken.
Reactie toevoegen