Deze hervorming van Jospin had als de doel de instabiliteit die hiervan het gevolg was te vermijden, uitgaande van het idee dat in slechts een paar weken de kiezers zichzelf niet zouden gaan tegenspreken. Het werkte in 2002 en het zou een van de grootste – positieve – verrassingen in de Franse politiek zijn als het nu niet weer werkte. Volgens de peilingen mogen de kandidaten van de partij van Sarkozy, Union pour un Mouvement Populaire (UMP) op een comfortabele meerderheid rekenen. Onder deze kandidaten zijn 80 leden van Nouveau Centre, voortgekomen uit de meerderheid van de parlementariërs van de Union pour la Démocratie Française – UDF. De leider van de UDF, Francois Bayrou, won een onverwachte 18,5 procent van de stemmen in de presidentsverkiezingen en heeft besloten zijn onafhankelijkheid te bewaren door overal zijn eigen kandidaten verkiesbaar te laten zijn. Tweederde van de UDF parlementariërs zag echter elders een mooiere toekomst en liep over naar Sarkozy. Bayrou zijn toekomst als hoofd van de UDF-Democrat beweging, bekend als MoDem, is onzeker - hij loopt het gevaar vermorzeld te worden tussen de UMP en de PS.

De PS gaat deze verkiezingen tegemoet met weinig zelfvertrouwen. Haar presidentskandidaat, Segolene Royal, vraagt de kiezers niet om een meerderheid maar slechts om de middelen om 'een sterke oppositie te bouwen'. Een van haar voornaamste rivalen voor het leiderschap van de partij, Dominique Strauss-Kahn, verklaarde dat het noodzakelijk was om 'een al te verpletterende nederlaag te vermijden'. Met vijanden als deze heeft Sarkozy nauwelijks vrienden nodig. Maar Sarkozy en PS zijn natuurlijk geen vijanden, het zijn partners binnen een gedeeld raamwerk.

Het lijkt er dus op dat Sarkozy en zijn premier, Francois Fillon, de meerderheid zullen krijgen waarom ze vragen en dat de nieuwe regering de handen vrij zal hebben om haar programma uit te voeren, ongehinderd door een loyale PS oppositie. Dit programma zal gecentreerd zijn op de drie pijlers van Sarkozy zijn presidentscampagne: het fanatiek uitvoeren van neoliberaal beleid op sociaal en economisch vlak, een strenge 'law and order' aanpak en een nadruk op Franse nationalisme met racistische ondertonen – dezelfde combinatie die eerder met succes werd toegepast door Margaret Thatcher.

De duidelijke overwinning van Sarkozy op 6 mei, met 53 procent tegenover 47 procent voor Royal, heeft hem legitimiteit en ruimte om te handelen gegeven. Zonder twijfel zal er tegen zijn beleid gestaakt en gedemonstreerd worden maar in de politieke arena zal hij weinig tegenstand ontmoeten. Tijdens de presidentiële campagne liet Royal Sarkozy meermalen de termen van het debat bepalen en gezien de balans van PS over de afgelopen 25 jaar kan niemand van deze partij serieus een alternatief voor neoliberalisme verwachten.
Jammer genoeg vormt radicaal links, de krachten links van de PS, geen geloofwaardig alternatief. Radicaal links blijft verdeeld, net zoals tijdens de presidentsverkiezingen. De Communistische Partij, de Groenen, Lutte Ouvriere en de LCR, de Franse sectie van de Vierde Internationale, zullen elk zo'n 500 kandidaten naar voren schuiven. De LCR en LO maken geen kans om een zetel te winnen. Van de CP wordt verwacht dat deze slechts tussen de 6 en 12 van haar parlementszetels zal behouden. De Groenen kunnen een of twee zetels winnen. Deze twee partijen verkeren allebei in een crisis na hun slechte prestatie in de presidentsverkiezingen en de Groenen verliezen leden aan de partij van Bayrou .

Ook de presidentiële campagne van Jose Bove was een relatieve mislukking en bracht niet het proces van vereniging op gang waar gehoopt op was. Er zullen slechts een paar dozijn eenheids-kandidaten zijn, sommige van hen gesteund door de CP en/of de LCR. De meest succesvolle radicaal-linkse campagne was die van LCR. Hun kandidaat Oliver Besancenot behaalde 4,08 procent van de stemmen en 280.000 stemmen meer dan in 2002. Besancenot benadrukte zijn onafhankelijkheid van de PS en de campagne had een duidelijk anti-kapitalistische boodschap die vooral goed aansloeg bij jongeren.

De eenheid van radicaal-links zal gebouwd moeten worden in de strijd tegen Sarkozy. Het relatieve succes van de Besancenot campagne betekent dat de LCR hier een extra verantwoordelijkheid in draagt.