De westerse interventie in Libië is een keerpunt voor de Arabische regio. Sinds het begin van de politieke en sociale schokgolf die nu praktisch alle landen in de regio raakt, heeft de Vierde Internationale haar steun uitgesproken voor de democratische en sociale eisen van de Arabische bevolking die in verzet is gekomen tegen de dictaturen.

Net zoals de socialistische activisten in deze landen hebben wij de Tunesische en Egyptische revoluties gesteund en steunen wij alle democratische eisen van deze bewegingen: vrijheid van meningsuiting, vrijheid van organisatie, politiek pluralisme, een vrije pers. Onze steun gaat uit naar de eis om werkelijk te breken met de oude regimes en de weg te openen voor een democratische en socialistische perspectief.

In Libië betekenen deze uitgangspunten dat we vanaf het begin de mobilisaties en de volksopstand om het regime van Gadaffi te verjagen gesteund hebben. Solidariteit met de

De Franse, Engelse en Amerikaanse bombardementen dienen niet om de 'burgerbevolking te beschermen', zoals beweerd wordt in Resolutie 1973 van de VN Veiligheidsraad waarmee een no-fly zone werd ingesteld. Met het verstrijken van de dagen lijken de doeleinden van deze resolutie steeds vager te worden. Gaat het werkelijk om het beschermen van burgers? Waarom dan door bombardementen andere burgers in gevaar brengen? Gaat het hen er niet eerder om Gadaffi kwijt te raken of zijn regime een compromis, misschien zelfs tot deling van het land, op te leggen? In tegenstelling tot wat de resolutie beweert kan het risico van escalatie en interventie op de grond niet worden genegeerd. Voor de imperialistische coalitie gaat het erom om een nieuwe aanwezigheid in de regio te vestigen en het revolutionaire proces over te nemen door dit onder onder druk te zetten of volgzame regimes te installeren. Strategische oliebelangen spelen ook een rol. Ten slotte, hoe kunnen wij geloof hechten aan deze hypocriete regeringen, regeringen die Irak en Afghanistan bezetten en beweren dat zij 'burgers willen beschermen' terwijl burgers in Bahrein, Jemen, Syrië en de Gazastrook vermoord worden.

Steun aan de Libische revolutie en het omverwerpen van Gadaffi's dictatuur betekent humanitaire en militaire steun aan de rebellen en een einde aan de imperialistische interventie. De Libische bevolking staat niet alleen. Hun strijd is deel van de revolutionaire golf die over de regio gaat. Nu meer dan ooit moet de Arabische bevolking hun lot in eigen handen nemen, zonder neokolonialistische interventie van de westerse mogendheden.
Secretariaat van de Vierde internationale, 23 maart 2011