Het deuntje over Oekraïne dat uitgeput is en op de rand van een militaire ineenstorting staat, komt niet overeen met de werkelijkheid. Poetin zendt het uit en neemt zelfs de houding van grootmoedigheid aan door te zeggen dat hij wil dat de massa's omsingelde Oekraïense soldaten zich overgeven, anders is hij genoodzaakt ze te doden. Trump en Witkoff spelen hetzelfde deuntje en voegen tremolo's toe.

Maar zulke soldaten zijn er niet. Het enige element van waarheid hier is dat Rusland al maanden aan grondgebied knabbelt. Maar zijn leger is uitgeput door enorme verliezen aan manschappen en uitrusting, het heeft geen van zijn doelen bereikt (zelfs de verovering van Luhansk is onvolledig), en Oekraïne doet het beter dan weerstand bieden: op verschillende plaatsen aan het front (met name Pokrovsk) heeft het het initiatief heroverd; het heeft zich teruggetrokken bij Koersk maar valt aan bij Belgorod. Enzovoort.

De problemen van Oekraïne zijn reëel (vermoeidheid van de bevolking, gebrek aan mankracht, tekortkomingen van het commando, corruptie, enzovoort.). Maar er wordt niet meer gesproken over een Oekraïens debacle.

We moeten af van die misleidende indruk: het komt erop neer dat Trump eigenlijk Poetin probeert te redden, die niet in staat is om te winnen. Hij komt Poetin te hulp omdat ze allebei hetzelfde doel hebben: Europa uiterst rechts doen kantelen en de koek onderling verdelen. Om dat te bereiken moet het Oekraïense verzet gebroken worden. Het Oekraïense verzet is niet uit te leggen zonder een streven naar democratische verworvenheden, hoe ontoereikend die ook zijn, maar ze staan in schril contrast met het neofascisme van Moskou.

Voor links, echt links, is de conclusie duidelijk: het is Trumpoetin die gebroken moet worden, en om dat te doen moet Rusland eerst de oorlog in Oekraïne verliezen. Kyiv heeft dus wapens nodig. Die moet het krijgen, onmiddellijk. En de middelen om ze te verwerven: door de Oekraïense schuld kwijt te schelden, bevroren Russische tegoeden in beslag te nemen, alle aankopen van koolwaterstoffen – of diamanten... – uit Moskou te verbieden.

Tegelijkertijd moeten we ons niet laten manipuleren door de neoliberale EU, zoals sommigen doen. In feite wil de EU gebruik maken van de internationale situatie om een verdere stap te zetten in de richting van een Europese macht, met een gemeenschappelijk leger om haar eigen imperialistische doelen te dienen (in Afrika, in het bijzonder!).

We moeten juist koers houden met een internationalistische strategie, geen nationalistische: steun voor de democratische en sociale rechten van het Oekraïense volk, steun voor degenen die op twee fronten strijden – tegen Poetin en tegen het neoliberale beleid van Zelensky – als de voorhoede van een algemene strijd waarvan de inzet beangstigend eenvoudig is: overwinning voor het neofascisme van Trump, of overwinning voor de volkeren.

Het internationalistische perspectief is dat van een gemeenschappelijke opstand van de arbeidersklasse van Europa tegen alle neoliberale regeringen. Geen steun voor Macron, Starmer, von der Leyen en Co. Hun beleid maakt de weg vrij voor extreemrechts. Het perspectief van links is dat van een gezamenlijke opstand tegen bezuinigingen, corruptie, autoritarisme en militarisme. Een opstand die het mogelijk maakt om EEN ANDER EUROPA op te bouwen, een Europa dat sociaal, ecologisch, democratisch en genereus is, een Europa dat alle militaire allianties verbreekt.

De massabewegingen in Turkije, Griekenland, Servië, Georgië, Hongarije en Roemenië laten het potentieel van zo'n oriëntatie zien. Op de lange termijn zou het zelfs de volkeren van Rusland kunnen opwekken en de tiran omverwerpen. Een overwinning is nooit een uitgemaakte zaak, maar het is in ieder geval de enige hoop.

Dit artikel stond op Gauche Anticapitaliste. Nederlandse vertaling redactie Grenzeloos.